Εκπαιδευτική έρευνα: Κορωνάκης Αριστόβουλος (2016)
Οι διαδικασίες και οι πρακτικές του σχολείου εγείρουν εμπόδια που σχετίζονται με τη συμμετοχή ορισμένων μαθητών και τον αποκλεισμό κάποιων άλλων. Η άρση των φραγμών που εμποδίζουν την ισότιμη συμμετοχή στη μάθηση όλων των παιδιών εντάσσεται στη βασική θεματολογία της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, η οποία αντιτίθεται σε οποιαδήποτε πρακτική διαχωρισμού ή αποκλεισμού.
Η ιδέα της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης, υποστηρίζει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο όλα τα παιδιά - ανεξάρτητα από την αναπηρία, την επίδοση, την ικανότητα, το γένος, τη γλώσσα, την εθνική ή πολιτισμική προέλευση - μπορούν να εκτιμηθούν ισότιμα, να αντιμετωπιστούν με σεβασμό και να γίνουν αποδέκτες αληθινών και ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών. Η συμπερίληψη δεν αφορά μόνο μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά όλους τους μαθητές. Η εδραίωσή της προϋποθέτει τη μετακίνηση από τις υφιστάμενες παραδοσιακές εκπαιδευτικές δομές σε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων με ταυτόχρονη άρση των προκαταλήψεων και των φραγμών αποδοχής της διαφορετικότητας, σε έναν διαρκή αγώνα με στόχο τη δημιουργία λειτουργικών εκπαιδευτικών συστημάτων.
Πολλές από τις προσπάθειες για προώθηση της συμπερίληψης εστιάζονται στις ηγεσίες των σχολείων και στο πώς αυτές θα μπορούσαν να διαμορφωθούν, ώστε να γίνουν πιο συμπεριληπτικές. Σύγχρονες μορφές σχολικής ηγεσίας είναι ικανές να υποστηρίξουν τις αρχές της συμπερίληψης εξελίσσοντας το διευθυντή του σχολείου, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές σε υπέρμαχους καθημερινών συμπεριληπτικών πρακτικών και διαδικασιών. Σύγχρονα μοντέλα εκπαιδευτικής ηγεσίας, όπως της μετασχηματιστικής και της κατανεμημένης ηγεσίας, μετακινούν το παραδοσιακό σχολείο εργοστασιακού τύπου και το προάγουν σε ένα προοδευτικό σχολείο, όπου αφενός υπάρχουν περιθώρια ελεύθερης σκέψης και ανάδειξης των ιδιαίτερων ατομικών ικανοτήτων και αφετέρου συνδυάζεται η λογικότητα στην επιδίωξη των στόχων με τον σεβασμό της προσωπικότητας και των αναγκών καθενός από τους εμπλεκόμενους. Το μοντέλο μετασχηματιστικής ηγεσίας αποτελεί αντικείμενο εκπαιδευτικών ερευνών σε διεθνή επίπεδο κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.
Η ηγεσία είναι δυνατό να προέλθει τόσο από το διευθυντή του σχολικού οργανισμού όσο και από τα υπόλοιπα μέλη της σχολικής κοινότητας. Το μοντέλο στηρίζεται στην άποψη ότι δίνεται προσοχή στην κατανόηση των ατομικών αναγκών προκειμένου να πραγματωθούν οι κοινοί στόχοι και όχι στο συντονισμό και τον έλεγχο των εκπαιδευτικών. Ο προσδιορισμός των επιπέδων ανάπτυξης των επιμέρους τεσσάρων παραγόντων «καθορισμός κατεύθυνσης», «ανάπτυξη προσωπικού», «αναδόμηση οργανισμού» και «βελτίωση διδασκαλίας» προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για το βαθμό ανάπτυξης του μετασχηματιστικού μοντέλου σε κάποιον σχολικό οργανισμό.
Comments powered by CComment